مدح و شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها
درِ ورودیِ جَنَّت، حریم ساحت توست بهشت؛ گوشۀ دنجِ حیاط خلوت توست صدای پهنۀ لاهوت، ذکر یا زهراست میان عـالم بالا همیشه صحبت توست خـدا به خاطر یک خندۀ تو، می‌خـندد رضای حضرت حق در یَدِ رضایت توست پیـمبـری که نماد اصول بنـدگی است زمان نافله‌ات، محو در عبادت توست به استعـانت لـولاک..، امـام یعـنی تو ولایت علوی پس همان ولایت توست به فکر سفرۀ هـمسایه‌های خود بودی چقدر رنگ عطوفت در این روایت توست غذای گرم حسن را فقیر کویت خورد همین نشانه‌ای از لطف بی‌نهایت توست هنوز نان تنور تو قـوت غالب ماست هنوز رونق اطعام ما به برکت توست فـقـط اجـازه بده تا بگـویمت: «مـادر» تـمـام لـذت من دیـدن مـحـبت تـوسـت تمـام گـریـه‌‌کـنـان حـسـین، مـادری‌اند شروع عاطفۀ اشک از مصیبت توست یکی ز مستـمعـین عـزای تو؛ جـبریل خدای عزّ وجل روضه‌خوان هیئت توست تـوان نـداشته‌ای تا سری تکـان بـدهی همین نشانگر اوضاع پُر وخامت توست هجـوم کـوچۀ بـاریک، میخ در، آتش چگونه این همه غم در دلِ شهادت توست؟! |